شنبه ۰۸ خرداد ۹۵ | ۱۵:۰۷ ۱۹ بازديد
با توجه
به ويژگي ها و ماهيت صنعت تبليغات اينترنتي ايران، چنين به نظر مي رسد كه 5
گروه اصلي در اين صنعت نقش ايفا مي كنند. اين پنج گروه عبارت اند از:
ناشران اينترنتي، سازمان هاي توليدي و خدماتي، شركت هاي تبليغاتي، دولت و
مخاطبان تبليغات.
در اينجا مشكلات و محدوديت هاي تبليغات اينترنتي در ايران به تفكيك گروهها آمده است:
الف) سازمان هاي توليدي و خدماتي (تبليغ دهندگان)
يكي از مهمترين مواردي كه موجب محدود ماندن تبليغات اينترنتي در ايران شده است، دانش و اطلاعات ناكافي مديران سازمان هاي توليدي و خدماتي از كاربردهاي تبليغات در اينترنت است. بيشتر مديران ايراني از مزايا و فرصت هاي فراواني كه با تبليغ در اينترنت مي توانند عايد سازمان خود كنند، بي اطلاع و يا حداقل كم اطلاع اند.
مديراني هم كه اندك توجهي به اينترنت دارند، درك صحيح و كاملي نسبت به نيازهاي مخاطبان اينترنتي ندارند و در نتيجه از سرمايه گذاري هاي خود در زمينه تبليغات اينترنتي نتيجه چشمگيري به دست نمي آورند.
بقيه در ادامه مطلب
همچنين، مديراني كه تبليغات خود را وارد صفحات اينترنتي كرده اند، بيشتر پايگاههاي خارجي را به صورت رسانه اينترنتي خود انتخاب مي كنند؛ زيرا نسبت به كارايي و اثربخشي پايگاههاي ايراني اطمينان لازم را ندارند.
ب) شركت هاي تبليغاتي
بسياري از سازمان ها، امور تبليغاتي خود را به شركت هاي تبليغاتي واگذار مي كنند. اين شركت ها به برنامه ريزي تبليغاتي براي سازمان هاي طرف قراداد خود اقدام مي كنند. در اين برنامه رسانه هاي تبليغاتي همچون: تلويزيون، راديو، مجله و روزنامه هاي عمومي و تخصصي، تابلوهاي تبليغاتي در سطح شهر و … پيشنهاد مي شوند. آنچه مسلم است هنوز اينترنت در پورتفوليوي اين شركت ها سهم و جايگاه در خور توجهي ندارند؛ از اين رو، اينترنت را متخصصان تبليغاتي نيز مورد بي‌مهري واقع شده است. از دلايل كم توجهي شركت هاي تبليغاتي به رسانه اينترنت، كم بودن حاشيه سود تبليغات اينترنتي براي شركت هاي تبليغاتي است كه اين امر خود به دليل هزينه اندك اين نوع تبليغات است.
همچنين، نبود آمار و ابزار مناسب براي نظارت و نظارت بر عملكرد تبليغات اينترنتي موجب شده است تا سهم چنداني از طرف شركت هاي تبليغاتي براي اين نوع تبليغات در نظر گرفته نشود.
ج) ناشران اينترنتي
ناتواني پايگاههاي ايراني در جذب تبليغات از موانع عمده رشد و گسترش تبليغات اينترنتي است. كيفيت پايين محتواي پايگاههاي ايراني جذابيت لازم را براي تبليغ كنندگان و مخاطبان فراهم نساخته است. وجود ديدگاه غيرتجاري در پايگاههاي ايراني موجب شده است، درآمدزايي جزء اهداف اصلي پايگاهها قرار نگيرد. از اين رو، در گردانندگان پايگاهها كمتر با متخصصان بازاريابي مواجه مي شويم؛ حتي در پايگاههايي كه به ظاهر به جذب تبليغات مشغول هستند؛ كمتر فعاليت هاي بازاريابي را به صورت حرفه اي شاهد هستيم. در نتيجه نبود مكانيزم هاي تبليغاتي مناسب، موجب شده است تا پايگاههاي ايراني در جذب تبليغات موفقيت لازم را نداشته باشند.
د) دولت
رشد و گسترش اينترنت مانند ساير رسانه ها مستلزم حمايت سازمان ها و دستگاههاي دولتي ذيربط است. ضعف زيرساخت هاي مخابراتي و ارتباطي از تنگناهاي تبليغات اينترنتي به شمار مي آيد. ترميم و بهبود اين زيرساخت ها جز وظايف دولت محسوب مي شود.
سامان دادن به زنجيره تجارت الكترونيك نيز تنها با خواست و حمايت دولت امكانپذير خواهد بود. ايجاد مكانيزم هاي پرداخت الكترونيك مانند بانكداري الكترونيك و پول الكترونيك از اقدام هاي اساسي و مهمي است كه دولت بايد در دستور كار خود قرار دهد.
همچنين، تدوين قوانين و مقررات مناسب براي نقل و انتقال هاي الكترونيك، شناسايي هويت واقعي معامله كنندگان، ايجاد امنيت در دريافت ها و پرداخت ها و … از اقدام هاي اساسي است كه پيش نياز رشد تجارت الكترونيك است.
بديهي است كه بدون سامان يافتن زنجيره تجارت الكترونيك نمي توان در تبليغات اينترنتي رشد چشمگيري انتظار داشت.
هـ) مخاطبان تبليغات اينترنتي
به دليل گسترش فراوان حجم تبليغات در سالهاي اخير و استفاده از شيوه هاي نامناسب و غيرحرفه اي در ايران، نوعي دلزدگي نسبت به تبليغات به وجود آمده است. حجم گسترده تبليغات ناخواسته در اينترنت نيز بر اين مشكل افزوده است. وجود نرم افزارهاي متعددي كه تنها براي در امان ماندن از تبليغات ناخواسته طراحي شده اند، گواه اين مدعاست. در چنين فضايي جلب توجه مخاطبان كار بسيار دشواري خواهد بود و مستلزم استفاده از روش هاي نوين و حرفه اي است. ضمن اينكه به دليل فراهم نبودن امكانات تجارت الكترونيك، مخاطبان نيز كمتر به تبليغات در اينترنت توجه مي كنند.
در اينجا مشكلات و محدوديت هاي تبليغات اينترنتي در ايران به تفكيك گروهها آمده است:
الف) سازمان هاي توليدي و خدماتي (تبليغ دهندگان)
يكي از مهمترين مواردي كه موجب محدود ماندن تبليغات اينترنتي در ايران شده است، دانش و اطلاعات ناكافي مديران سازمان هاي توليدي و خدماتي از كاربردهاي تبليغات در اينترنت است. بيشتر مديران ايراني از مزايا و فرصت هاي فراواني كه با تبليغ در اينترنت مي توانند عايد سازمان خود كنند، بي اطلاع و يا حداقل كم اطلاع اند.
مديراني هم كه اندك توجهي به اينترنت دارند، درك صحيح و كاملي نسبت به نيازهاي مخاطبان اينترنتي ندارند و در نتيجه از سرمايه گذاري هاي خود در زمينه تبليغات اينترنتي نتيجه چشمگيري به دست نمي آورند.
بقيه در ادامه مطلب
همچنين، مديراني كه تبليغات خود را وارد صفحات اينترنتي كرده اند، بيشتر پايگاههاي خارجي را به صورت رسانه اينترنتي خود انتخاب مي كنند؛ زيرا نسبت به كارايي و اثربخشي پايگاههاي ايراني اطمينان لازم را ندارند.
ب) شركت هاي تبليغاتي
بسياري از سازمان ها، امور تبليغاتي خود را به شركت هاي تبليغاتي واگذار مي كنند. اين شركت ها به برنامه ريزي تبليغاتي براي سازمان هاي طرف قراداد خود اقدام مي كنند. در اين برنامه رسانه هاي تبليغاتي همچون: تلويزيون، راديو، مجله و روزنامه هاي عمومي و تخصصي، تابلوهاي تبليغاتي در سطح شهر و … پيشنهاد مي شوند. آنچه مسلم است هنوز اينترنت در پورتفوليوي اين شركت ها سهم و جايگاه در خور توجهي ندارند؛ از اين رو، اينترنت را متخصصان تبليغاتي نيز مورد بي‌مهري واقع شده است. از دلايل كم توجهي شركت هاي تبليغاتي به رسانه اينترنت، كم بودن حاشيه سود تبليغات اينترنتي براي شركت هاي تبليغاتي است كه اين امر خود به دليل هزينه اندك اين نوع تبليغات است.
همچنين، نبود آمار و ابزار مناسب براي نظارت و نظارت بر عملكرد تبليغات اينترنتي موجب شده است تا سهم چنداني از طرف شركت هاي تبليغاتي براي اين نوع تبليغات در نظر گرفته نشود.
ج) ناشران اينترنتي
ناتواني پايگاههاي ايراني در جذب تبليغات از موانع عمده رشد و گسترش تبليغات اينترنتي است. كيفيت پايين محتواي پايگاههاي ايراني جذابيت لازم را براي تبليغ كنندگان و مخاطبان فراهم نساخته است. وجود ديدگاه غيرتجاري در پايگاههاي ايراني موجب شده است، درآمدزايي جزء اهداف اصلي پايگاهها قرار نگيرد. از اين رو، در گردانندگان پايگاهها كمتر با متخصصان بازاريابي مواجه مي شويم؛ حتي در پايگاههايي كه به ظاهر به جذب تبليغات مشغول هستند؛ كمتر فعاليت هاي بازاريابي را به صورت حرفه اي شاهد هستيم. در نتيجه نبود مكانيزم هاي تبليغاتي مناسب، موجب شده است تا پايگاههاي ايراني در جذب تبليغات موفقيت لازم را نداشته باشند.
د) دولت
رشد و گسترش اينترنت مانند ساير رسانه ها مستلزم حمايت سازمان ها و دستگاههاي دولتي ذيربط است. ضعف زيرساخت هاي مخابراتي و ارتباطي از تنگناهاي تبليغات اينترنتي به شمار مي آيد. ترميم و بهبود اين زيرساخت ها جز وظايف دولت محسوب مي شود.
سامان دادن به زنجيره تجارت الكترونيك نيز تنها با خواست و حمايت دولت امكانپذير خواهد بود. ايجاد مكانيزم هاي پرداخت الكترونيك مانند بانكداري الكترونيك و پول الكترونيك از اقدام هاي اساسي و مهمي است كه دولت بايد در دستور كار خود قرار دهد.
همچنين، تدوين قوانين و مقررات مناسب براي نقل و انتقال هاي الكترونيك، شناسايي هويت واقعي معامله كنندگان، ايجاد امنيت در دريافت ها و پرداخت ها و … از اقدام هاي اساسي است كه پيش نياز رشد تجارت الكترونيك است.
بديهي است كه بدون سامان يافتن زنجيره تجارت الكترونيك نمي توان در تبليغات اينترنتي رشد چشمگيري انتظار داشت.
هـ) مخاطبان تبليغات اينترنتي
به دليل گسترش فراوان حجم تبليغات در سالهاي اخير و استفاده از شيوه هاي نامناسب و غيرحرفه اي در ايران، نوعي دلزدگي نسبت به تبليغات به وجود آمده است. حجم گسترده تبليغات ناخواسته در اينترنت نيز بر اين مشكل افزوده است. وجود نرم افزارهاي متعددي كه تنها براي در امان ماندن از تبليغات ناخواسته طراحي شده اند، گواه اين مدعاست. در چنين فضايي جلب توجه مخاطبان كار بسيار دشواري خواهد بود و مستلزم استفاده از روش هاي نوين و حرفه اي است. ضمن اينكه به دليل فراهم نبودن امكانات تجارت الكترونيك، مخاطبان نيز كمتر به تبليغات در اينترنت توجه مي كنند.
ليوان دوجداره طرح اسكلت